Słowniczek pojęć

Słowniczek elektryka G1

Osoba uprawniona to osoba posiadająca kwalifikacje, potwierdzone na podstawie przepisów ustawy Prawo energetyczne.
Osoba upoważniona to osoba uprawniona, pisemnie wyznaczona przez pracodawcę, do wykonywania określonych przez pracodawcę czynności lub prac eksploatacyjnych.
Poleceniodawca to osoba upoważniona, wyznaczona przez pracodawcę, do wydawania poleceń pisemnych.
Koordynujący to osoba upoważniona, wyznaczona przez poleceniodawcę, do koordynacji prac, określonych w poleceniu pisemnym, które są związane z ruchem urządzeń energetycznych.
Dopuszczający to osobę upoważniona, wyznaczona przez poleceniodawcę i jednocześnie upoważniona przez niego do wykonywania czynności związanych z dopuszczeniem do prac eksploatacyjnych, w zakresie przygotowania, przekazania i likwidacji strefy pracy oraz zakończenia pracy.
Kierujący zespołem to osobę upoważniona, wyznaczona przez poleceniodawcę, do kierowania zespołem.
Zespół to co najmniej dwie osoby wykonujące pracę.
Prąd przemienny to prąd sinusoidalnie zmienny.
[A] (amper) to jednostka natężenie prądu elektrycznego.
[V] (wolt) to jednostka napięcia elektrycznego.
[Ω] (om) to jednostka rezystancji (oporu) elektrycznej.
[Hz] (herc) to jednostka częstotliwości.
[T] to okres, czyli czas trwania jednego przebiegu, np. napięcia.
Prąd przemienny to prąd okresowo zmienny, w którym wartości chwilowe podlegają zmianom w sposób powtarzalny, okresowy, z określoną częstotliwością, zgodnie z funkcją sinus.
Prąd stały to prąd charakteryzujący się stałym zwrotem oraz kierunkiem przepływu ładunków elektrycznych.
φ to kąt przesunięcia fazowego między wektorem natężenia prądu i wektorem napięcia.
cos φ to współczynnik mocy, który mówi jaką część mocy całkowitej pozornej stanowi moc czynna.
tg φ to stosunek mocy biernej do mocy czynnej.
WLZ to linia elektryczna, służąca do przesyłu energii elektrycznej, zlokalizowana pomiędzy przyłączem a rozdzielnicą główną w budynku.
Przekładnik Ferrantiego to pierścień ferromagnetyczny (rodzaj transformatora), przez który przechodzą przewody fazowe i przewód neutralny, stanowiące uzwojenie pierwotne. Uzwojenie wtórne to kilka tysięcy zwojów wykonanych z cienkiego drutu.
L1, L2, L3 to oznaczenie faz w instalacji trójfazowej.
R, S, T to nieaktualne, ale często spotykane oznaczenie faz w instalacji trójfazowej.
Przewód oznaczony literą N to przewód neutralny.
Przewód oznaczony literą L to przewód fazowy.
Przewód oznaczony literą PE to przewód ochronny.
Napięcie dotykowe dopuszczalne to największa wartość napięcia roboczego lub dotykowego, którego długotrwałe utrzymywanie się nie stanowi zagrożenia dla życia lub zdrowia człowieka, w danych warunkach otoczenia.
Napięcie krokowe to napięcie pomiędzy dwoma punktami na powierzchni ziemi lub na powierzchni stanowiska pracy, odległymi od siebie o 1 m (tj. długość kroku).
Fibrylacja komór sercowych to migotanie komór sercowych, podczas którego spada ciśnienie krwi i rośnie tętno.
Próg odczuwania (percepcji) to minimalna, odczuwana przez człowieka, wartość natężenia prądu elektrycznego.
Próg samouwolnienia to maksymalna wartość natężenia prądu elektrycznego, przy której osoba trzymająca elektrodę, może samodzielnie uwolnić się spod napięcia.
Wyłącznik różnicowoprądowy RCD – jest to zabezpieczenie przeciwporażeniowe, działające na zasadzie 1 Prawa Kirchhoffa. Sumą prądów wpływających i wypływających z oczka , musi się wyzerować. Jeżeli powstanie różnica pomiędzy prądem wpływającym od zasilania a prądem powracającym z zabezpieczanego odbioru i przekroczy wartość natężenia prądu 30mA, wyłącznik różnicowoprądowy zadziała i odłączy zasilanie. Mówimy w tym przypadku o wyłączniku RCD zapewniającym ochronę przeciwporażeniową. Występują również wyłączniki RCD ze względu na ochronę przeciwpożarową, które mogą zadziałać przy 100mA, 300mA, 500mA. Są wykorzystywane do zabezpieczenia maszyn oraz silników.
Wyłącznik instalacyjny ( wyłączniki nadmiarowo-prądowy) to element instalacji elektrycznej, którego zadaniem jest zabezpieczanie obwodu, przerwanie ciągłości obwodu w przypadku gdy prąd płynący w obwodzie, przekroczy wartość bezpieczna dla tego obwodu. Ten rodzaj zabezpieczenia chroni obwód odbiorczy przez przeciążeniami i zwarciami.
Impedancja pętli zwarcia jest to droga przepływu prądu zwarciowego między przewodem fazowym a przewodem ochronnym. Można również powiedzieć ,że jest to sprawdzenie zdolności zadziałania wyłącznika nadmiarowo-prądowego dla zabezpieczanego obwodu. Impedancja pętli zwarcia jest zależna od kilku czynników. Zależy ona od rodzaju i przekroju przewodów, wartości znamionowej prądu wyłącznika oraz od odległości badanego obwodu od stacji transformatorowej. Do wyliczenia wartości impedancji pętli zwarcia należy, wykorzystać Prawo Ohma:

Zs = U_o―I_A

I_A= I_n * k

Zs – impedancja pętli zwarcia
I_A – prąd powodujący zadziałanie zabezpieczenia nadmiarowoprądowego w wymaganym czasie
I_N – prąd znamionowy wyłącznika nadmiarowoprądowego
U_o – napięcie znamionowe sieci względem ziemi.
k – krotność wynikająca z charakterystyki prądowej wyłącznika

Prawo Ohma – wartość natężenia prądu przepływającego przez przewodnik jest proporcjonalna do napięcia panującego między końcami przewodnika.

Pierwsze Prawo Kirchhoffa suma natężeń prądów wpływających do rozgałęzienia, jest równa sumie natężeń prądów wypływających z tego rozgałęzienia (suma prądów w węźle wynosi zero).

l₁ + l₂ + l₃ – l₄ – l₅ = 0

Moc czynna to energia, która jest zamieniana na pracę użyteczną ( ciepło, ruch).
Moc bierna jest to energia, która jest przesyłana pomiędzy elektrownia a odbiorca. Nie ma ona charakteru użytkowego, nie da się jej zużyć ale jest niezbędna do funkcjonowania niektórych urządzeń. Moc bierna indukcyjna jest niezbędna do wytworzenia pola magnetycznego w transformatorach i silnikach.
Wartości chwilowe natężenia prądu przemiennego przyjmują naprzemiennie wartości dodatnie i ujemne (stąd nazwa przemienny).
Wartość skuteczna prądu przemiennego jest równa takiej wartości prądu stałego, która powoduje wydzielenie się na odbiorniku takiej samej energii w takim samym czasie.
Prąd tętniący to prąd elektryczny okresowo zmienny, którego wartość średnia całookresowa w ciągu jednego okresu jest różna od zera. Oznacza to, że taki prąd posiada składową stałą
Prąd stały (ang. direct current, DC) charakteryzuje się stałym zwrotem oraz kierunkiem przepływu ładunków elektrycznych. Zaletą prądu stałego jest to, że w przypadku zasilania takim prądem wartość chwilowa dostarczanej mocy jest stała.
Prąd przemienny (ang. alternating current, AC) – charakterystyczny przypadek prądu elektrycznego okresowo zmiennego, w którym wartości chwilowe podlegają zmianom w powtarzalny, okresowy sposób, z określoną częstotliwością
Falownik to urządzenie elektryczne, zamieniające prąd stały, którym jest zasilane, na prąd przemienny o regulowanej częstotliwości wyjściowej. Jeśli w falowniku zastosuje się modulację szerokości impulsów, to równocześnie ze zmianą częstotliwości można regulować wartość skuteczną napięcia wyjściowego
Domowa instalacja elektryczna to część sieci niskiego napięcia, stanowiąca układ przewodów w budynku, wraz ze sprzętem elektroinstalacyjnym, mający początek na zaciskach wyjściowych wewnętrznej linii zasilającej w złączu i koniec w gniazdkach wtyczkowych, wypustach oświetleniowych i zainstalowanych na stałe odbiornikach energii elektrycznej. Służy do dostarczania energii elektrycznej lub sygnałów elektrycznych do odbiorników
Napięcie krokowe jest to napięcie między dwoma punktami na powierzchni ziemi lub na powierzchni stanowiska pracy, odległymi od siebie o 1 m (tj. długość kroku).

Zapraszamy na kurs G1

Słowniczek ciepłowniczy G2

Skala Celsjusza to skala wyznaczona przez punkt krzepnięcia wody (0oC) oraz punkt wrzenia wody (100oC).
Skala Kelwina to skala bezwzględna, która ma punkt – 0 oK – oznaczający zanik ruchu atomów.
Termopara to element obwodu elektrycznego, składający się z dwóch różnych przewodników, trwale połączonych na jednym końcu. Pod wpływem różnicy temperatur między złączem a drugimi końcami, powstaje różnica potencjałów, zwana siłą termoelektryczną, która jest proporcjonalna do różnicy temperatur.
Pirometr to przyrząd pomiarowy, służący do bezdotykowego pomiaru temperatury. Działa w oparciu o analizę promieniowania cieplnego emitowanego przez badane ciało.
Ciśnienie to wartość siły działającej prostopadle do powierzchni, podzielona przez pole powierzchni.
Barometr to urządzenie służące do pomiaru ciśnienia atmosferycznego.
1Pa (paskal) to podstawowa jednostka ciśnienia w układzie SI.
1hPa oznacza 100 Pa.
1kPa oznacza 1000 Pa.
1MPa oznacza 1 000 000 Pa.
1GPa oznacza 1 000 000 000 Pa.
1 bar to jednostka ciśnienia równa100000 Pa.
Aneroid to barometr sprężynowy.
Manometr to przyrząd do pomiaru ciśnienia względem ciśnienia otoczenia.
Ciśnienie absolutne (bezwzględne) to ciśnienie wskazywane w odniesieniu do próżni.
Ciśnienie względne to ciśnienie względem ciśnienia otoczenia i większe od niego, wskazywane przez manometry.
Wakuometr to urządzenie wskazujące ciśnienie względne, ale mniejsze od ciśnienia otoczenia (podciśnienie).
Manowakuometr to urządzenie wskazujące ciśnienie względne większe oraz mniejsze od ciśnienia otoczenia.
Manometr z rurką Bourdona to rodzaj manometru, w którym ustrój pomiarowy jest przymocowany do końca zamkniętej rurki, do której, z drugiej – otwartej strony – podłącza się mierzone ciśnienie.
Manometr membranowy to rodzaj manometru, w którym ustrój pomiarowy jest przymocowany do membrany, która ugina się pod wpływem ciśnienia przyłożonego od strony przeciwnej do ustroju pomiarowego.
Przepływomierz to przyrząd pomiarowy, służący do pomiaru strumienia objętości lub masy materii, poruszającej się przez daną powierzchnię, prostopadłą do kierunku przepływu.
Anemometr to urządzenie pomiarowe, służące do pomiaru prędkości przepływu wiatru, gazów i powietrza.
Spalanie to proces chemiczny, w którym paliwo, w sposób kontrolowany, łączy się z tlenem, wydzielając duże ilości ciepła i światła.
Zapłon to punktowy bodziec energetyczny (np. zapałka, iskra itp.).
Samozapłon to ciągły bodziec energetyczny (np. strumień ciepła elementów grzejnych).
Samozapalenie to proces samorzutnego zapoczątkowania reakcji spalania przy pomocy przemian zachodzących w samym materiale, na drodze fizycznej i chemicznej.
Wybuch to gwałtowne wydzielenie dużych ilości energii, któremu towarzyszy zwykle nagły wzrost temperatury i ciśnienia oraz emisja promieniowania (np. błyskawica, impuls świetlny wybuchu jądrowego) i fal akustycznych (np. grom dźwiękowy, huk wystrzału).
Paliwa naturalne to węgiel kamienny, węgiel brunatny, torf, biomasa, drewno, ropa naftowa, gaz ziemny, biogaz.
Paliwa sztuczne to paliwa wytwarzane przy przeróbce paliw naturalnych. Zalicza się do nich: koks, olej opałowy, olej napędowy, benzynę, gaz drzewny, gaz świetlny, LPG.
Węgiel kamienny to skała osadowa pochodzenia roślinnego, zawierająca 75−97% pierwiastka węgla.
Węgiel brunatny to skała osadowa pochodzenia organicznego roślinnego, powstała ze szczątków roślin bez dostępu powietrza o zawartości węgla
62–75%.
Torf to skała osadowa, powstała w wyniku zachodzących w szczególnych warunkach, przemian obumarłych szczątków roślinnych. Jest to najmłodszy węgiel kopalny o zawartości węgla poniżej 60%.
Biomasa oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów
i pozostałości z produkcji rolnej (w tym substancje pochodzenia roślinnego
i zwierzęcego), leśnej i powiązanych gałęzi przemysłu, w tym rybołówstwa
i akwakultury, a także biogazy i ulegającą biodegradacji frakcję odpadów przemysłowych i komunalnych.
Gaz ziemny zwany również błękitnym paliwem, to rodzaj paliwa kopalnego, pochodzenia organicznego. To gaz zbierający się w skorupie ziemskiej,
w pokładach wypełniających przestrzenie, niekiedy pod wysokim ciśnieniem.
Biogaz (gaz wysypiskowy) to palny gaz, będący produktem fermentacji metanowej związków pochodzenia organicznego (np. ścieki, wysłodki, odpady komunalne, odchody zwierzęce, gnojowica, odpady przemysłu rolno-spożywczego), a częściowo także ich rozpadu gnilnego, powstający w biogazowni.
Koks to paliwo uzyskiwane w koksowniach, poprzez koksowanie węgla kamiennego w temperaturze 600–1200 °C, w piecu koksowniczym, za pomocą gazów spalinowych przy ograniczonym dostępie tlenu.
Olej opałowy to paliwo, będące produktem rafinacji (destylacji) ropy naftowej.
LPG (liquefied petroleum gas) to mieszanina propanu i butanu, używana jako gaz, ale przechowywana w pojemnikach pod ciśnieniem w postaci ciekłej. Należy do najbardziej wszechstronnych źródeł energii.
Kotłownia to zespół urządzeń technicznych, w których dzięki spalaniu paliw stałych, ciekłych i gazowych lub zastosowaniu energii elektrycznej wytwarzany jest nośnik ciepła o wymaganej temperaturze i ciśnieniu.
Ciepłownia to zespół urządzeń, w których dzięki spalaniu paliw wytwarzany jest nośnik ciepła, o wysokiej temperaturze, na potrzeby systemu ciepłowniczego.
Elektrociepłownia to zespół urządzeń, w których wytwarzane są w układzie skojarzonym, energia elektryczna i ciepło na potrzeby systemu ciepłowniczego.
Sieć ciepłownicza to układ rurociągów ze wszystkimi urządzeniami na nich zamontowanymi (armatura odcinająca i regulacyjna, urządzenia kontrolno – pomiarowe, odpowietrzenia, odwodnienia, komory i studzienki ciepłownicze, kanały ciepłownicze, punkty stałe i ruchome, kompensatory, drenaż) służący do transportu energii cieplnej.
Kocioł to urządzenie energetyczne, w którym ciepło wytworzone w procesie spalania paliwa, jest wykorzystywane do podgrzania wody (kocioł wodny), lub wytworzenia pary (kocioł parowy).
Kocioł z otwartą komorą spalania to kocioł, w którym powietrze niezbędne do prawidłowej pracy urządzenia, jest pobierane z miejsca zainstalowania
(z pomieszczenia).
Kocioł z zamkniętą komorą spalania to kocioł , do którego powietrze doprowadza się z zewnątrz, czyli spoza pomieszczenia zainstalowania kotła.
Kocioł kondensacyjny to kocioł zawierający rekuperator, odzyskujący ciepło ze spalin, podnosząc sprawność energetyczna kotła.
Korozja jest to proces niszczenia metali w wyniku reakcji chemicznych lub elektrochemicznych, powstających pod wpływem działania czynników środowiskowych.
Wentylacja to cyrkulacja powietrza, z reguły pomiędzy pomieszczeniami a przestrzenią na zewnątrz.
Wentylacja naturalna to wymiana powietrza przy wykorzystaniu przeciągu.
Wentylacja grawitacyjna to wymiana powietrza, wykorzystująca różnicę ciśnień między przestrzenią wentylowaną a ujściem kanału wentylacyjnego do atmosfery.
Wentylacja mechaniczna jest to forma wentylacji, w której wymiana powietrza następuje za pomocą urządzeń mechanicznych – wentylatorów.
Wentylacja hybrydowa to kombinacja wentylacji grawitacyjnej i mechanicznej stosowanych w zależności od zapotrzebowania na świeże powietrze i warunków pogodowych (różnicy gęstości powietrza wywiewanego i otoczenia).
Wentylacja wywiewna to wentylacja wyciągowa, która polega na tym, że powietrze jest czerpane z pomieszczeń wentylowanych, przez wentylator wytwarzający podciśnienie. W pomieszczeniach wentylowanych powstaje również podciśnienie i następuje napływ świeżego powietrza do tego pomieszczenia przez nieszczelności lub przez specjalnie wykonane otwory nawiewne. Powietrze zużyte usuwane jest na zewnątrz budynku.
Wentylacja nawiewna polega na dostarczeniu do pomieszczeń wentylowanych powietrza za pomocą wentylatorów promieniowych wytwarzających nadciśnienie powietrza. W wentylowanym pomieszczeniu panuje nadciśnienie,
a nadmiar powietrza wypływa z niego przez nieszczelności lub specjalne otwory wentylacyjne.
Wentylacja nawiewno-wywiewna to rodzaj wentylacji mechanicznej łączący cechy wentylacji nawiewnej i wentylacji wywiewnej.
Gaz to stan skupienia materii, w którym ciało fizyczne łatwo zmienia kształt i zajmuje całą dostępną mu przestrzeń. Właściwości te wynikają z własności cząsteczek, które w fazie gazowej mają pełną swobodę ruchu.
Czad to tlenek węgla, który powstaje w wyniku niepełnego spalania wielu paliw, w tym gazu ziemnego. Niepełne spalanie zachodzi w przypadku braku odpowiedniej ilości tlenu, niezbędnej do zupełnego spalania węgla, zawartego w paliwie.
Temperatura to jedna z podstawowych wielkości fizycznych w termodynamice. Jest związana ze średnią energią kinetyczną ruchu i drgań wszystkich cząsteczek tworzących dany układ i jest miarą tej energii.
Gęstość to wielkość fizyczna określająca masę substancji przypadającą na jednostkę objętości. Gęstość definiujemy jako stosunek masy m do objętość V.
Energia to wielkość fizyczna, charakteryzująca stan układu fizycznego (materii), jako jego zdolność do wykonania pracy.
Entalpia jest miarą prawdopodobieństwa samorzutnego zajścia reakcji chemicznej.
Stopień sprężania to stosunek objętości gazu w cylindrze silnika na końcu suwu ssania do objętości gazu na końcu suwu sprężania. Ściślej to stosunek objętości cylindra silnika w dolnym martwym położeniu do objętości cylindra silnika w górnym martwym położeniu.
Ciśnienie ssawne ps to ciśnienie na wlocie do sprężarki.
Ciśnienie tłoczne pt to ciśnienie na wylocie ze sprężarki.
Spręż (stosunek sprężania) to wielkość charakteryzująca pracę sprężarki wyrażająca się w stosunku ciśnienia tłocznego do ciśnienia ssawnego, lub inaczej nazywając – stosunek ciśnienia na wylocie do ciśnienia na wlocie sprężarki. Π= pt / ps
Spiętrzenie statyczne lub całkowite to różnica wartości ciśnienia tłocznego i ssawnego. Δp = pt – ps
Sprężarka to urządzenie energetyczne, którego zadaniem jest podwyższenie ciśnienia gazu lub wymuszenie jego przepływu (nadanie energii kinetycznej).
Tlen to gaz bezbarwny, bez smaku i zapachu, o gęstości w normalnych warunkach 1,43 kg/m3. Jest on konieczny w procesie oddychania, a również niezbędny do podtrzymywania palenia i wszelkich procesów utleniania.
Azot N2 to gaz bezwonny, bezbarwny i bez smaku. Nie pali się i palenia nie podtrzymuje. Jest czynnikiem opóźniającym utlenianie i palenie ciał oraz oddychanie. Przy braku tlenu azot działa dusząco.
Dwutlenek węgla CO2 jest gazem bezbarwnym i bez zapachu, o smaku lekko kwaśnym, gęstości większej od powietrza, wskutek czego gromadzi się przy podłodze. Dwutlenek węgla jest gazem duszącym oraz działa drażniąco na błony śluzowe i skórę. Powstaje podczas pełnego spalania, oddychania.
Tlenek węgla CO jest gazem palnym, wybuchowym, bardzo silnie trującym, bez barwy i zapachu. Powstaje podczas niecałkowitego spalania węgla przy utrudnionym dostępie powietrza. Tlenek węgla jest nieco lżejszy od powietrza. Jest groźny dla człowieka. Wdychanie tlenku węgla powoduje niszczenie czerwonych krwinek w płucach. Zatrucia tlenkiem węgla pozostawiają długotrwałe ślady w organizmie ludzkim.
Tlenek i dwutlenek azotu (NO i NO2) są gazami silnie trującymi, bardzo silnie drażniącymi błony śluzowe oczu, nosa i ust, a przy głębokim wdechu — parzącymi płuca.
Dwutlenek siarki S02 jest gazem niepalnym, bezbarwnym, o bardzo silnym i ostrym zapachu oraz smaku. Drażni błony śluzowe oczu i dróg oddechowych, a przechodząc w kwas siarkowy powoduje niszczenie tkanek. Gęstość dwutlenku siarki jest znacznie większa od powietrza.
Siarkowodór H2S jest gazem bezbarwnym, trującym, o słodkawym smaku i nieprzyjemnym zapachu zgniłych jaj. Jego gęstość jest nieznacznie większa od powietrza. Siarkowodór odznacza się dużą rozpuszczalnością w wodzie, jest palny.
Wentylator to maszyna przepływowa, służąca do transportowania gazów, poprzez urządzenia technologiczne, wykorzystująca do tego celu przewody wentylacyjne.

Zapraszamy na kurs G2.

Słowniczek gazowy G3

Skala Celsjusza to skala wyznaczona przez punkt krzepnięcia wody (0oC) oraz punkt wrzenia wody (100oC).
Skala Kelwina to skala bezwzględna, która ma punkt – 0 oK – oznaczający zanik ruchu atomów.
Termopara to element obwodu elektrycznego, składający się z dwóch różnych przewodników, trwale połączonych na jednym końcu. Pod wpływem różnicy temperatur między złączem a drugimi końcami, powstaje różnica potencjałów, zwana siłą termoelektryczną, która jest proporcjonalna do różnicy temperatur.
Pirometr to przyrząd pomiarowy, służący do bezdotykowego pomiaru temperatury. Działa w oparciu o analizę promieniowania cieplnego emitowanego przez badane ciało.
Ciśnienie to wartość siły działającej prostopadle do powierzchni, podzielona przez pole powierzchni.
Barometr to urządzenie służące do pomiaru ciśnienia atmosferycznego.
1Pa (paskal) to podstawowa jednostka ciśnienia w układzie SI.
1hPa oznacza 100 Pa.
1kPa oznacza 1000 Pa.
1MPa oznacza 1 000 000 Pa.
1GPa oznacza 1 000 000 000 Pa.
1 bar to jednostka ciśnienia równa100000 Pa.
Aneroid to barometr sprężynowy.
Manometr to przyrząd do pomiaru ciśnienia względem ciśnienia otoczenia.
Ciśnienie absolutne (bezwzględne) to ciśnienie wskazywane w odniesieniu do próżni.
Ciśnienie względne to ciśnienie względem ciśnienia otoczenia i większe od niego, wskazywane przez manometry.
Wakuometr to urządzenie wskazujące ciśnienie względne, ale mniejsze od ciśnienia otoczenia (podciśnienie).
Manowakuometr to urządzenie wskazujące ciśnienie względne większe oraz mniejsze od ciśnienia otoczenia.
Manometr z rurką Bourdona to rodzaj manometru, w którym ustrój pomiarowy jest przymocowany do końca zamkniętej rurki, do której, z drugiej – otwartej strony – podłącza się mierzone ciśnienie.
Manometr membranowy to rodzaj manometru, w którym ustrój pomiarowy jest przymocowany do membrany, która ugina się pod wpływem ciśnienia przyłożonego od strony przeciwnej do ustroju pomiarowego.
Przepływomierz to przyrząd pomiarowy, służący do pomiaru strumienia objętości lub masy materii, poruszającej się przez daną powierzchnię, prostopadłą do kierunku przepływu.
Anemometr to urządzenie pomiarowe, służące do pomiaru prędkości przepływu wiatru, gazów i powietrza.
Spalanie to proces chemiczny, w którym paliwo, w sposób kontrolowany, łączy się z tlenem, wydzielając duże ilości ciepła i światła.
Zapłon to punktowy bodziec energetyczny (np. zapałka, iskra itp.).
Samozapłon to ciągły bodziec energetyczny (np. strumień ciepła elementów grzejnych).
Samozapalenie to proces samorzutnego zapoczątkowania reakcji spalania przy pomocy przemian zachodzących w samym materiale, na drodze fizycznej i chemicznej.
Wybuch to gwałtowne wydzielenie dużych ilości energii, któremu towarzyszy zwykle nagły wzrost temperatury i ciśnienia oraz emisja promieniowania (np. błyskawica, impuls świetlny wybuchu jądrowego) i fal akustycznych (np. grom dźwiękowy, huk wystrzału).
Paliwa naturalne to węgiel kamienny, węgiel brunatny, torf, biomasa, drewno, ropa naftowa, gaz ziemny, biogaz.
Paliwa sztuczne to paliwa wytwarzane przy przeróbce paliw naturalnych. Zalicza się do nich: koks, olej opałowy, olej napędowy, benzynę, gaz drzewny, gaz świetlny, LPG.
Węgiel kamienny to skała osadowa pochodzenia roślinnego, zawierająca 75−97% pierwiastka węgla.
Węgiel brunatny to skała osadowa pochodzenia organicznego roślinnego, powstała ze szczątków roślin bez dostępu powietrza o zawartości węgla
62–75%.
Torf to skała osadowa, powstała w wyniku zachodzących w szczególnych warunkach, przemian obumarłych szczątków roślinnych. Jest to najmłodszy węgiel kopalny o zawartości węgla poniżej 60%.
Biomasa oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów
i pozostałości z produkcji rolnej (w tym substancje pochodzenia roślinnego
i zwierzęcego), leśnej i powiązanych gałęzi przemysłu, w tym rybołówstwa
i akwakultury, a także biogazy i ulegającą biodegradacji frakcję odpadów przemysłowych i komunalnych.
Gaz ziemny zwany również błękitnym paliwem, to rodzaj paliwa kopalnego, pochodzenia organicznego. To gaz zbierający się w skorupie ziemskiej,
w pokładach wypełniających przestrzenie, niekiedy pod wysokim ciśnieniem.
Biogaz (gaz wysypiskowy) to palny gaz, będący produktem fermentacji metanowej związków pochodzenia organicznego (np. ścieki, wysłodki, odpady komunalne, odchody zwierzęce, gnojowica, odpady przemysłu rolno-spożywczego), a częściowo także ich rozpadu gnilnego, powstający w biogazowni.
Koks to paliwo uzyskiwane w koksowniach, poprzez koksowanie węgla kamiennego w temperaturze 600–1200 °C, w piecu koksowniczym, za pomocą gazów spalinowych przy ograniczonym dostępie tlenu.
Olej opałowy to paliwo, będące produktem rafinacji (destylacji) ropy naftowej.
LPG (liquefied petroleum gas) to mieszanina propanu i butanu, używana jako gaz, ale przechowywana w pojemnikach pod ciśnieniem w postaci ciekłej. Należy do najbardziej wszechstronnych źródeł energii.
Gaz to stan skupienia materii, w którym ciało fizyczne łatwo zmienia kształt i zajmuje całą dostępną mu przestrzeń. Właściwości te wynikają z własności cząsteczek, które w fazie gazowej mają pełną swobodę ruchu.
Gaz mokry to gaz ziemny o dużej zawartości innych węglowodorów. W zlóżu gazu mokrego znajduje się około 80% metanu oraz około 20% innych węglowodorów: etanu, propanu, butanu, pentanu itd.
Gaz suchy to gaz ziemny o wysokiej zawartości metanu, do około 98%.
Gaz wysokometanowy to gaz ziemny, który zawiera ponad 98% metanu i ma wysoką wartość opałową (39 MJ/m3).
Gaz ziemny E to oznaczenie gazu ziemnego wysokometanowego.
Gaz zaazotowany to gaz ziemny, który zawiera ok. 40% azotu i ma niższą wartość opałową (25 MJ/m3).
Gaz ziemny Ls to gaz ziemny zaazotowany.
Tetrahydrotiofen (THT) to związek chemiczny służący do nawaniania gazu ziemnego oraz LPG.
Gazociągi niskiego ciśnienia to gazociągi o ciśnieniu do 10,0 kPa włącznie.
Gazociągi średniego ciśnienia to gazociągi o ciśnieniu powyżej10,0 kPa
do 0,5 MPa włącznie.
Gazociągi podwyższonego średniego to gazociągi o ciśnieniu powyżej 0,5 MPa do 1,6 MPa włącznie.
Gazociągi wysokiego ciśnienia to gazociągi o ciśnieniu powyżej 1,6 MPa.
LNG (liquefied natural gas) to gaz ziemny w ciekłym stanie skupienia, tj. w temperaturze poniżej –162 °C (temperatura wrzenia metanu, głównego składnika LNG). Podczas skraplania objętość zmniejsza się 630 razy.
Regazyfikacja to proces przemysłowy, polegający na zamianie gazu ziemnego LNG w postaci skroplonej na postać gazową, poprzez ogrzewanie skroplonej substancji.
Alkany to węglowodory nasycone o wzorze CnH2n+2 (np. CH4 – metan).
Alkeny to węglowodory nienasycone o wzorze CnH2n (np. C2H4 – eten, etylen).
Alkiny to węglowodory nienasycone o wzorze CnH2n-2 (C2H2 – etyn, acetylen).
Acetylen (C2H2) to najprostszy węglowodór nienasycony z szeregu alkinów. Czysty acetylen jest bezwonny, ale gatunki handlowe zwykle mają wyraźny zapach spowodowany zanieczyszczeniami. Otrzymuje się go w reakcji hydrolizy węglika wapnia.
Propan (C3H8) to organiczny związek chemiczny z grupy alkanów, bezbarwny i bezwonny gaz. Ma większą gęstość od powietrza. Występuje w niewielkich ilościach w gazie ziemnym oraz w większych ilościach w ropie naftowej.
Butan (C4H10) to organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nasyconych. Występuje w ropie naftowej.
Butle gazowe to pojemniki do przechowywania gazów. Są wykonywane ze stali wysokowęglowej, stali nierdzewnej, aluminium lub materiałów kompozytowych.
Reduktor to urządzenie służące do obniżenia ciśnienia gazu, pobieranego bezpośrednio z butli, do wymaganego ciśnienia roboczego.
Bimetal składa się z dwóch sprasowanych metali o różnej rozszerzalności cieplnej.
Spalanie całkowite metanu to proces spalania, podczas którego produktami spalania są dwutlenek węgla i woda.
Półspalanie metanu to proces spalania, podczas którego produktami spalania są tlenek węgla i woda.
Spalanie niecałkowite metanu to proces spalania, podczas którego produktami spalania są węgiel w postaci sadzy i woda.
Czad to tlenek węgla, który powstaje w wyniku niepełnego spalania wielu paliw, w tym gazu ziemnego. Niepełne spalanie zachodzi w przypadku braku odpowiedniej ilości tlenu, niezbędnej do zupełnego spalania węgla, zawartego w paliwie.
Temperatura to jedna z podstawowych wielkości fizycznych w termodynamice. Jest związana ze średnią energią kinetyczną ruchu i drgań wszystkich cząsteczek tworzących dany układ i jest miarą tej energii.
Gęstość to wielkość fizyczna określająca masę substancji przypadającą na jednostkę objętości. Gęstość definiujemy jako stosunek masy m do objętość V.
Energia to wielkość fizyczna, charakteryzująca stan układu fizycznego (materii), jako jego zdolność do wykonania pracy.
Entalpia jest miarą prawdopodobieństwa samorzutnego zajścia reakcji chemicznej.
Tlen to gaz bezbarwny, bez smaku i zapachu, o gęstości w normalnych warunkach 1,43 kg/m3. Jest on konieczny w procesie oddychania, a również niezbędny do podtrzymywania palenia i wszelkich procesów utleniania.
Azot N2 to gaz bezwonny, bezbarwny i bez smaku. Nie pali się i palenia nie podtrzymuje. Jest czynnikiem opóźniającym utlenianie i palenie ciał oraz oddychanie. Przy braku tlenu azot działa dusząco.
Dwutlenek węgla CO2 jest gazem bezbarwnym i bez zapachu, o smaku lekko kwaśnym, gęstości większej od powietrza, wskutek czego gromadzi się przy podłodze. Dwutlenek węgla jest gazem duszącym oraz działa drażniąco na błony śluzowe i skórę. Powstaje podczas pełnego spalania, oddychania.
Tlenek węgla CO jest gazem palnym, wybuchowym, bardzo silnie trującym, bez barwy i zapachu. Powstaje podczas niecałkowitego spalania węgla przy utrudnionym dostępie powietrza. Tlenek węgla jest nieco lżejszy od powietrza. Jest groźny dla człowieka. Wdychanie tlenku węgla powoduje niszczenie czerwonych krwinek w płucach. Zatrucia tlenkiem węgla pozostawiają długotrwałe ślady w organizmie ludzkim.
Tlenek i dwutlenek azotu (NO i NO2) są gazami silnie trującymi, bardzo silnie drażniącymi błony śluzowe oczu, nosa i ust, a przy głębokim wdechu — parzącymi płuca.
Dwutlenek siarki S02 jest gazem niepalnym, bezbarwnym, o bardzo silnym i ostrym zapachu oraz smaku. Drażni błony śluzowe oczu i dróg oddechowych, a przechodząc w kwas siarkowy powoduje niszczenie tkanek. Gęstość dwutlenku siarki jest znacznie większa od powietrza.
Siarkowodór H2S jest gazem bezbarwnym, trującym, o słodkawym smaku i nieprzyjemnym zapachu zgniłych jaj. Jego gęstość jest nieznacznie większa od powietrza. Siarkowodór odznacza się dużą rozpuszczalnością w wodzie, jest palny.

Zapraszamy na kurs G3.

Słowniczek pojęć PV

CERTYFIKAT OZE – dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji do instalowania odnawialnego źródła energii, wydawany przez Urząd Dozoru Technicznego.
SZKOLENIE PRZYPOMINAJĄCE – szkolenie, w którym należy wziąć udział po wygaśnięciu ważności certyfikatu, aby przedłużyć jego ważność na kolejne 5 lat.
INWERTER – niepoprawna nazwa falownika.
FALOWNIK – urządzenie przekształcające prąd stały, wytworzony przez instalację fotowoltaiczną, na prąd przemienny o parametrach sieci elektroenergetycznej.
MODUŁ – zestaw składający się z ogniw, zazwyczaj z 60 ogniw, połączonych szeregowo.
PANEL – zestaw składający się z modułów (np. na połaci dachu).
UZYSK ROCZNY – to ilość energii elektrycznej, jaką możemy pozyskać z 1 kWp instalacji fotowoltaicznej.
INSTALACJA ON GRID – typ instalacji fotowoltaicznej, w której energia elektryczna z modułów fotowoltaicznych, jest wykorzystywana przez posiadacza instalacji, a nadwyżka jest przekazywana do sieci elektroenergetycznej.
INSTALACJA OFF GRID – typ instalacji fotowoltaicznej, w której energia elektryczna z modułów fotowoltaicznych, jest wykorzystywana przez posiadacza instalacji, a nadwyżki energii są wykorzystywane do ładowania akumulatorów.
STRING – niepoprawna nazwa łańcucha modułów fotowoltaicznych.
ŁAŃCUCH MODUŁÓW – zestaw szeregowo połączonych modułów fotowoltaicznych.
DIODA BOCZNIKUJĄCA – dioda, która stanowi obejście zacienionej części modułu fotowoltaicznego.
ZACIENIENIE – obszar modułu lub panelu, obejmowany przez cień rzucany przez drzewa, budynki lub elementy konstrukcyjne dachu.
ANODA – elektroda o potencjale dodatnim.
KATODA – elektroda o potencjale ujemnym.
OGNIWA TYPU PERC – ogniwa posiadające od spodu warstwę odbijającą fotony, co umożliwia im wybicie elektronu walencyjnego.
OGNIWA TYPU „HALF CUT” – ogniwa cięte na pół.
PEROWSKIT – tytanian wapnia (CaTiO3), materiał fotowoltaiczny.
ISC – prąd zwarcia ogniwa, modułu lub instalacji fotowoltaicznej.
UOC – napięcie obwodu otwartego ogniwa, modułu lub instalacji fotowoltaicznej.
UM – napięcie ogniwa (modułu) fotowoltaicznego w punkcie maksymalnej mocy.
IM – natężenie prądu ogniwa (modułu) fotowoltaicznego w punkcie maksymalnej mocy.
MPP – punkt maksymalnej mocy ogniwa (modułu) fotowoltaicznego.
WSPÓŁCZYNNIK FF – to współczynnik wypełnienia (fill factor), który pokazuje, w jakim stopniu charakterystyka prądowo-napięciowa ogniwa fotowoltaicznego, jest zbliżona do charakterystyki idealnej ogniwa.
WSPÓŁCZYNNIK SPRAWNOŚCI OGNIWA (MODUŁU) – stosunek mocy maksymalnej ogniwa do iloczynu natężenia promieniowania słonecznego (W/m2) oraz pola powierzchni ogniwa (m2).
REGULATOR PWM – urządzenie, które reguluje szerokość impulsów, aby zoptymalizować proces ładowania akumulatora.
MPPT – układ śledzący punkt maksymalnej mocy (maximum power point tracer).
SPRAWNOŚĆ FALOWNIKA – stosunek skutecznej elektrycznej mocy wyjściowej prądu przemiennego (AC) do elektrycznej mocy wejściowej prądu stałego (DC).
WARUNKI STC – (Standard Test Conditions), to temperatura modułu, wynosząca 25°C i wartość natężenia promieniowania słonecznego, wynosząca 1000 W/m2.
OPTYMALIZATOR MOCY – urządzenie utrzymujące parametry modułu w punkcie maksymalnej mocy.
MC 4 – złącze fotowoltaiczne, stworzone przez firmę Multi-Contact (czyli MC). Cyfra 4 w nazwie, pochodzi od średnicy kontaktu elektrycznego, równego 4 mm.
KROKIEW – element konstrukcyjny dachu, do którego powinno się mocować konstrukcję wsporczą instalacji fotowoltaicznej.
WARUNKI NOCT – (normal operating cell temperature), to temperatura otoczenia wynosząca 20°C i wartość natężenia promieniowania słonecznego, wynosząca 800 W/m2.
USTAWA O OZE – Ustawa o odnawialnych źródłach energii.
MAŁA INSTALACJA – instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 50 kW i mniejszej niż 500 kW.
MIKROINSTALACJA – instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW.
FOTOWOLTAIKA – dziedzina nauki, zajmująca się konwersją promieniowania słonecznego na energię elektryczną.
EFEKT FOTOWOLTAICZNY – zjawisko polegające na powstaniu siły elektromotorycznej
w półprzewodniku, pod wpływem promieniowania słonecznego.
PYRANOMETR – urządzenie do pomiaru natężenia promieniowania słonecznego.
LUKSOMIERZ – urządzenie do pomiaru natężenia oświetlenia.
AZYMUT FOTOWOLTAICZNY – odchylenie położenia instalacji fotowoltaicznej od kierunku południowego.
USŁONECZNIENIE – liczba godzin słonecznych, (czas podawany w godzinach na rok) w których na powierzchnię Ziemi padają bezpośrednio promienie słoneczne.
SPRAWNOŚĆ MODUŁU FOTOWOLTAICZNEGO – wyrażony w procentach, stosunek mocy elektrycznej modułu fotowoltaicznego do natężenia promieniowania słonecznego, padającego na powierzchnię modułu fotowoltaicznego.
PROSUMENT – każdy odbiorca końcowy energii elektrycznej, który kupuje energię elektryczną z sieci, a także ją wytwarza w mikroinstalacji, w celu jej zużycia na własne potrzeby.
UMOWA KOMPLEKSOWA – kompleksowa umowa o świadczenie usług dystrybucji i sprzedaży energii elektrycznej, będąca warunkiem koniecznym do rozliczenia energii elektrycznej w oparciu o system opustu.
ENERGETYKA ROZPROSZONA – produkcja energii elektrycznej w skali mikro.
GENERATOR FOTOWOLTAICZNY – zespół połączonych ze sobą modułów fotowoltaicznych.
PÓŁPRZEWODNIK – materiał wykazujący w określonych warunkach własności izolatora (ciała nie przewodzącego elektryczności) a w innych – właściwości przewodnika prądu.
Si – pierwiastek chemiczny krzem
DOMIESZKOWANIE KRZEMU – wprowadzanie do struktury krystalicznej krzemu pierwiastków III grupy (bor) lub V grupy (fosfor), w celu wytworzenia złącza p-n.
OGNIWO MONOKRYSTALICZNE – ogniwo produkowane z monokryształu krzemu, otrzymywanego w procesie wyciągania monokryształu z fazy ciekłej krzemu (metoda Czochralskiego).
ROZMIAR M 1 – to rozmiar ogniwa fotowoltaicznego 156 x 156 mm.
OGNIWO POLIKRYSTALICZNE – ogniwo wykonane z polikryształu krzemu, otrzymywanego w procesie schładzania stopionego krzemu. Przestrzenie pomiędzy polikryształami są wypełnione krzemem amorficznym (bezpostaciowym).
OGNIWO „ALL BACK CONTACT” – ogniwo posiadające obie elektrody w tylnej części ogniwa.
KRZEM AMORFICZNY – krzem bezpostaciowy, niewykrystalizowany, oznaczany jako a-Si:H.
OGNIWO CIS – ogniwo fotowoltaiczne wykonane z diselenku indowo – miedziowego (CuInSe2), który jest materiałem polikrystalicznym cienkowarstwowym.
OGNIWO CIGS – ogniwo fotowoltaiczne wykonane z diselenku indowo – miedziowo – galowego (CuInGaSe2).
OGNIWO Z CdTe – struktury cienkowarstwowych ogniw fotowoltaicznych, bazujących na tellurku kadmu, które charakteryzują się jedną z najwyższych maksymalnych sprawności teoretycznych, spośród znanych związków i materiałów półprzewodnikowych.
OGNIWO ORGANICZNE – to ogniwo oparte na organicznych materiałach półprzewodnikowych (polimerach, oligomerach, dendrymerach).
OGNIWO DSSC – ogniwo barwnikowe, należące do grupy ogniw cienkowarstwowych. Zasada działania opiera się na pracy półprzewodnika, utworzonego między fotoczułą anodą i elektrolitem.
OGNIWO HIT/HJT – ogniwo heterozłączowe, zawierające oprócz złącza p-n, cienkie warstwy z krzemu amorficznego.
MODUŁ GLASS – GLASS – moduł inaczej zwany też double glass (podwójna szyba) to nowy trend na rynku fotowoltaiki. Doskonale współpracuje z technologią „bifacial”, która dzięki wykorzystaniu przedniej i tylnej strony modułu, pozwala zwiększyć uzyski energii.
MODUŁY SHINGLED – to łączenie ogniw w sposób przypominający gont. Technologia ta polega na nakładaniu na siebie wąskich ogniw, podobnie jak gontów na dachu. Gontowe połączenie zapewnia bardzo wysoką gęstość upakowania ogniw słonecznych, co zwiększa obszar aktywny modułu poprzez wyeliminowanie szyn zbiorczych z oświetlonego obszaru.
SYSTEM BIPV – system zintegrowany z budynkiem, opracowywany na etapie projektowania budynku, będący elementem architektonicznym obiektu.
SYSTEM BAPV – fotowoltaika zainstalowana na dachu lub na ścianie budynku.
POJEMNOŚĆ AKUMULATORA – to zdolność akumulatora do przechowywania ładunku elektrycznego, zazwyczaj wyrażana w amperogodzinach [Ah].
AKUMULATOR OŁOWIOWY – akumulator klasyczny, w którym stosuje się elektrolit w postaci ciekłej, tj. wodny roztwór kwasu siarkowego. Elektrody bazują na ołowiu i tlenku ołowiu PbO2 (anoda).
AKUMULATOR ŻELOWY – akumulator, w którym elektrolit jest uwięziony w strukturze krzemionki.
AKUMULATORY AGM – (Absorbed Glass Mat) akumulatory, w których cały elektrolit jest skupiony w separatorach, stanowiących maty z włókna szklanego.
FALOWNIK TRANSFORMATOROWY – falownik, który posiada transformator, pozwalający na galwaniczne oddzielenie strony DC od strony AC.
Lb x in – funt razy cal..
βT – współczynnik temperaturowy napięcia.
T – współczynnik temperaturowy natężenia prądu.
BUS BAR (SZYNOWÓD) – cienka metalowa taśma, lutowana na powierzchni ogniwa, służąca do połączenia szeregowego ogniw i przewodzenia prądu.
HOT SPOT – miejsce o zwiększonej rezystancji (np. na skutek pęknięcia ogniwa), powodujące lokalny wzrost temperatury.
DEDRADACJA NAPIĘCIEM (PID) – PID (Potential Induced Degradation) to degradacja spowodowana różnicą potencjałów pomiędzy uziemioną ramą aluminiową modułów (0 V) a skrajnie położonymi w łańcuchu modułami o różnej biegunowości.
ZWÓD PIONOWY, POZIOMY – elementy instalacji odgromowej.

Zapraszamy na kurs OZE i PV.

Słowniczek pojęć BUTLE

Butla – Jednoprzestrzeniowy nieizolowany zbiornik do magazynowania i transportu gazów o pojemności większej niż 350cm3 i mniejszej niż 150dm3 i nadciśnieniu wyższym niż 0,5bar.

ADR – Ustawa o przewozie drogowym materiałów niebezpiecznych

RID – Regulamin dla międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych

Instrukcja Pakowania P200 – Załącznik do ADR opisujący wymagania dotyczące zbiorników ciśnieniowych zarówno na gazy sprężone jak i skroplone. Opisuje warunki legalizacji jak i terminów obowiązkowych dla butli. W niej dostępne są stopnie napełniania butli lub inaczej współczynnik napełniania butli.

Urząd Dozoru Technicznego w skrócie UDT – Urząd Dozoru Technicznego instytucja sprawująca nadzór oraz dozór nad urządzeniami technicznymi i instalacjami technicznymi mogącymi stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi, mienia i środowiska.

Urządzenie techniczne dozorowe – Urządzenia techniczne opisane i wymienione w ROZPORZĄDZENIU RADY MINISTRÓW z dnia 16 lipca 2002r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu i nad którymi sprawuje on bezpośredni nadzór.

Dozór techniczny pełny – Dozór techniczny pełny wykonywany w toku wytwarzania, eksploatacji, tj. przeprowadzenie badania odbiorczego urządzenia w warunkach gotowości do pracy, wykonywanie okresowych i doraźnych badań technicznych. Nadzór ten wykonuje się przez cały okres eksploatowania danego urządzenia czy instalacji.

Dozór techniczny ograniczony – Dozór techniczny ograniczony wykonywany w toku wytwarzania, eksploatacji, tj. przeprowadzenie badania odbiorczego urządzenia w warunkach gotowości do pracy, i doraźnych badań technicznych. Tu nadzór nad urządzeniami wykonuje się do momentu dokonania badania odbiorczego następne badania tylko w przypadku badań doraźnych lub poawaryjnych.

Transportowy Dozór Techniczny w skrócie (TDT) – Transportowy Dozór Techniczny (TDT) wykonuje dozór techniczny nad urządzeniami technicznymi objętymi ustawą, a w szczególności nad urządzeniami technicznymi zainstalowanymi na obszarze kolejowym, w kolejowych pojazdach szynowych, nad cysternami wykorzystywanymi w ruchu kolejowym, drogowym i żegludze śródlądowej, urządzeniami technicznymi na statkach morskich, oraz nad osobowymi i towarowymi kolejami linowymi i wyciągami narciarskimi.

Wojskowy Dozór Techniczny w skrócie (WDT) – Wojskowy Dozór Techniczny (WDT) wykonuje dozór nad urządzeniami technicznymi zainstalowanymi w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej.

Badanie okresowe – Badanie okresowe wykonywane jest podczas eksploatacji urządzenia objętego dozorem technicznym pełnym.

Badanie doraźne – Badania doraźne wykonuje się na wniosek eksploatującego urządzenie.

Rewizja zewnętrzna zbiornika – Rewizja zewnętrzna wykaz czynności prowadzonych przez osobę napełniającą przed przystąpieniem do napełnieniania butli mające na celu określenie jej przydatności kontrolę stanu technicznego, odczytanie wartości nacechowanych na butli i sprawdzenie legalizacji.

Ciśnienie napełniania butli / zbiornika – Ciśnienie napełniania jest to ciśnienie do jakiego możemy napełnić zbiornik (butlę) i jest ona określona dla temperatury 15o C.

Butla pełna – Butla pełna uważa się wtedy gdy zbiornik (butla) została napełniona do maksymalnego ciśnienie gazu przy temperaturze 15o C najczęściej posiada wartość 150/160 bar lub 200/300 bar (15/16 MPa lub 20/30 MPa.)

Cechowanie zbiornika – butli – Cechowanie – oznaczenia dotyczące wartości napełniania, ciśnienia roboczego, ciśnienia próbnego, daty legalizacji, oznaczenia πgrubości ścianki itp. Nanoszone na butle w sposób trwały, metodą wybijania twardym metalem, grawerowania, odlewania lub innymi podobnymi metodami. W przypadku butli kompozytowych oznaczenia trwałe można uzyskać umieszczając drukowaną etykietę w żywicy.

Zapraszamy na kurs napełniania i obsługi butli gazowych.

Słowniczek pojęć

Słowniczek pojęć

Słowniczek elektryka G1

Słowniczek ciepłowniczy G2

Słowniczek gazowy G3

Słowniczek pojęć PV

Słowniczek pojęć BUTLE

UWAGA